කරුම කද...උරුම කළ ...

කරුම කද උරුම කල...කෙළෙස නවතිනුද මම ...

මතින් සිහි දුරස් කර 
මව් කුසට  මා බරක් කළ
පියෙක් ඇති කොහේ හෝ මට....

ලෝකයක නිගරු විද
කුස සැහැල්ලු කර ගත්
මවක් හිදින්නට ඇත  මට....

හිරු නැගෙන උදයේ
සද නැගෙන අදුරේ
ගැහෙන හදවත බරයි මට...

එහෙත් නවතිනු කෙළෙස
කරුම කද කර පින්නා ගත්
ජීවිතයක් තියෙනවා  මට.....

                                       ශිරන්ති

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

සීවලී හාමුදුරුවෝ..

       ඉස්සර අපි පුංචි කාලේ අපේ ගෙදර පාන් පෙට්ටිය තුනපහ පෙට්ටිය කියලා පෙට්ටි දෙකක් තිබුණා. පාන් ගෙනාපුවාම දාලා තිබ්බ ඒ පෙට්ටියේ උඩ පියන හදලා තිබුණේ පාන් කපන්න පුළුවන් වෙන විදියටයි. තුනපහ පෙට්ටියේ තිබුණේ වැඩිපුර තිබුණ කෑම වර්ගයි. පරිප්පු, සැමන් ටින්, සීනි මුලක්, පාන් පිටි, මුංඇට, ටින් කිරි ටින් එකක්, පපඩම් මේ පෙට්ටියේ වැරදුනේ නෑ. ඒකාලේ අපේ ගෙවල් වල ශීතකරණ තිබුණෙත් නෑ නේ. අනිත් එක අද වාගේ කළින් දුරකථන ඇමතුම් දීලා ගෙවල් වලට අමුත්තන් එන්නේ නෑ නේ. අපේ ගෙදර ප්‍රධාන මාර්ගයක් අසළ තිබූ නිසා දුර ගමන් යන නෑදෑ හිතමිත්‍රාදීන් අපේ ගෙදරත් හදිසියේ ගොඩ වදින අවස්ථා එමට තිබුණා. අම්මයි තාත්තයි ත් ඉතින් ආගන්තුක සත්කාරය ට සැදී පැහැදී හිටපු දෙන්නෙක් නිසා මේ තුනපහ පෙට්ටිය ඒ වගේ වෙලාවට හරි ප්‍රයෝජනවත් උනා.ඒ කාලේ තාත්තා රැකියාව කරපු නිසා අඩු පාඩු තිබුණෙත් නෑ.            ඒත් ඉතින් අටලෝ දහම කරකැවෙන්නේ අපිට ඕනෙ විදියට නෙවෙයි නේ. තුනපහ පෙට්ටියට අමතර දෙයක් දාන්න තියා එදිනෙදා ජීවිතය ගෙවා ගන්නේ කොහොමද කියලා හිතන්න වත් බැරි කාලයක් අපේ ගෙදර...
Read more

පන්සල

Image
මතක පොතට....ගමේ පන්සල..........   කාර්යබහුලත්වයත්  එක්ක ලියන එකත් අමතක වෙන අවස්ථාවන් නැතුවා ම නෙවෙයි.ඒත් ඉඩක් ලැබුණු ගමන් මගේ මතක පොත ට අලුත් පිටුවක් එක් කරන්න යි මම උත්සාහ කරන්නේ.  අපි පුංචි කාලේ දහම් පාසල් ගිය  සිල් සමාදන් වුණ ගමේ පන්සල මගේ ජීවිතේ අමතක නොවන තැනක්. අවුරුදු විසි පහකට ආසන්න කාලයකින් මම ඒ පන්සලට නොගිය නිසා මම තාමත් හිතින් දකින්නේ ඒ පරණ පන්සලමයි. ඒත් දැන් පන්සල භෞතිකව හුගාක් වෙනස් වෙලා ඇති..ඒත් සදධාව  කියන දේ ගැන  අංශු මාත්‍රයක් වත් නොදන්නා පුංචි කාලේ සංවර කම,සිල් වත් බව ,හැදියාව ,ආත්ම ගරුත්වය මේ වාගේ බොහෝමයක් වටිනාකම් පුංචි අපේ හිත් වලට ඇතුල් කරන්න අපගේ දෙමාපියන් ගුරුවරු න් වගේම පන්සල ත් සම සමව දායක වුණා.                පුංචි කාලේ දරුවෙකුගේ හිත ට යම්කිසි කෙනෙක් ගැන චරිතයක් ගැන ඇති වෙන හොද හෝ නරක ආකල්ප ඒ දරුවාගේ ජීවිතය පුරාවටම අරක් ගන්නවා කියන දේ මම ජීවිතේ බොහෝ තැන්වල දැක්ක දෙයක්. අදටත් මුලු මහත් භික්ෂූ සමාජය දෙසම නොසැලෙන ගෞරවයෙන් දකින්න මට පුළුවන් වුණේ ගමේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ නිසයි. උන්වහන්සේ වච...
Read more

මාර්තා හාමි නොහොත් මල්වානේ ආච්චි

මාර්තා හාමි නොහොත් මල්වානේ ආච්චි...               මල්වානේ ආච්චී මගේ අම්මාගේ මවය. ඈ ජීවත් වූයේ ලංකාවේ රඹුටන් වලට ප්‍රසිද්ධ වූ මල්වානේ ගමේ බැවින් අයියලා පුංචි කාලේදී ආච්චිට මේ නම දී තිබේ. ඈ අපේ නිවසට පැමිණියේ ඉතා අඩුවෙන් බැවින් මට ඈ ගැන ඇත්තේ ඉතා සීමිත මතකයන් කිහිපයකි. සාම්ප්‍රදායික අත්තම්මා කෙනෙකුගෙන් හැඩ රුව සහිත ඈ රවුම්, කරුණාවන්ත මුහුණකින් යුතු වූ අතර කටේ ඉතා අඩු දත් ප්‍රමාණයක් වුවද සිරියාවන්ත හිනාවක් හිමි තළෙළු කාන්තාවක් වූවාය. හදිසියේ පටලවා ගත් වොයිල් ඔසරියකින් සැරසී පැමිණෙන ඈ විශේෂයෙන් පැමිණියේ රඹුටන් වාරයේදී බව මට මතකය. වේවැල් කූඩයක් පිරෙන්නට වියන ලද පොල් අතු ගොටුවක තද රතු පාට, කහ පාට, තැඹිලි පාට, ලා රතු පාට රඹුටන් ගෙඩි  අප සිත් සතුටින් පිරවූ හැටි නම් මට අද වගේ මතකය. ඉතා මිහිරි රසින් යූතු, ගහේ ඉදුණු, දතට අසුවෙන සැණින් මදය ගැලවෙන ඒ වාගේ රඹුටන් අද කාලේ සොයා ගැනීමට නොහැකි තරම්ය. අදටත් මට රඹුටන් දකින හැම විටම මල්වානේ ආච්චී ගේ රඹුටන් කූඩය සිහියට නැඟේ.            මල්...
Read more